Προσωπικά γράφοντας έργα για πιάνο για ένα χέρι κι έχοντας πρωτογενείς ιδέες ως μουσικό υλικό, είχα τους εξής στόχους: α) ο εκτελεστής να εξερευνήσει όλη την έκταση του πιάνου, συνεπώς όλα τα δυνατά παραγόμενα ηχοχρώματα, β) την μουσική παρήχηση (κατά την γλωσσική παρήχηση), όπου ο ακροατής κατά την ακρόαση θεωρεί ότι το έργο εκτελείται με δυο χέρια. Αυτό επιτυγχάνεται με την ακροαματική ψευδαίσθηση παρατείνοντας με το sustain pedal φθόγγους σε χαμηλή περιοχή, ενώ το χέρι απομακρύνεται αμέσως σε άλλη περιοχή υψηλότερη, ή ακόμη εισάγοντας 2 φωνές, οι οποίες εκτελούνται με ένα χέρι. Επίσης, όσον αφορά το τεχνικό μέρος του πιάνου στο 5ο έργο , γίνεται χρήση sostenuto pedal –απομόνωση χορδών από τους επιλεχθέντες μονωτήρες- με σκοπό να δημιουργηθούν αρμονικοί ήχοι, οι οποίοι πολλαπλασιάζονται κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης από τους φθόγγους που ακούγονται πραγματικά. Δημιουργείται η αίσθηση μιας «μεταποιημένης ηχούς», σαν την επιφάνεια της θάλασσας, η οποία κάποιες στιγμές λειτουργεί ως κύμα. Είναι κυρίως αυτές οι στιγμές κατά τις οποίες κοντινοί αρμονικοί ήχοι στην αρμονική στήλη, ενισχύονται λόγω της δόνησης σχετικών χορδών. Τέλος, επεδίωξα να προσδώσω και ένα επίπεδο δυσκολίας σε καθένα από τα κομμάτια, ώστε μέσω αυτού του κύκλου ο μαθητής να εξοικειώνεται με όλο και πιο δύσκολα τεχνικά και ερμηνευτικά ζητήματα.
